As autoridades, aos poucos, van dando a razón á xente que non le. E a lectura vai desaparecendo paulatinamente dos plans de estudo, máis orientados cara á fabricación de man de obra especializada e votantes sen demasiada cavilación intelectual.
Recoñezamos que pensar non é necesario para alcanzar os grandes praceres da vida moderna e, se non é a busca de pracer, pouco haberá que mova ás persoas. De entre os millóns de razóns que un podería dar para afeccionar á xente á lectura, cada vez quedan menos que mantéñanse con solidez, salvo ese pracer privado e intransferible. Mesmo se publican libros coa soa función de promover o consumo, que o propio obxecto termina por ser inimigo de si mesmo. Con todo, esquécesenos mencionar a razón capital pola que é imprescindible ler.
Ler é irrenunciable porque vivimos nun tempo onde todo o que ten algo importante que dicir está obrigado a calar. Porque son tales a confusión e a marabunta de signos e mensaxes que non hai espazo para a comunicación verdadeira.
Será a única maneira de que se ilumine a súa vida a través do talento do pasado. Cando para algúns todo aparenta estar perdido, ler é o segredo mellor gardado do futuro.
(Reseña dun artigo de David Trueba publicado en El Periódico)
